Wapens van de Gilde
Binnen de Liechtenauer-traditie behandelen de verschillende meesters een resem aan wapens. Het langzwaard functioneerde als uitgangspunt naar de andere wapens toe.
Als gilde kiezen wij eveneens voor deze typerende holistische benadering. Zo willen wij onze leerlingen opleiden tot generalisten en geen specialisten. Wij streven ernaar dat onze leerlingen inzicht krijgen in de principes van de krijgskunst en zodoende deze kunnen toepassen bij meerdere wapens en zelfs ongewapend.
De disciplines die wij beoefenen ligt in de lijn van de historische schermgilde, waarbij er aandacht gegeven wordt aan één- en tweehandige wapens, paalwapens en dolk en worstelen.
Langzwaard
Het tweehandig zwaard
Het langzwaard, dat met twee handen wordt gehanteerd, is het hoofdwapen van onze gilde.
Een gemiddeld zwaard weegt rond 1.5 kg en is perfect uitgebalanceerd waardoor het een effectief en snel wapen is.
Binnen onze gilde hanteren wij net zoals in de historische gilde een specifiek schoolzwaard, ook wel tegenwoordig "Feder" genoemd. Dit is een bot en vrij flexibel oefenwapen dat reeds sinds de 15de eeuw gehanteerd werd om het vechten met het zwaard te leren.
De stijl van schermen die wij beoefenen is het "Blossfechten", ofwel het ongepantserd schermen. Dit is een stijl die door vele historische meesters werd gehanteerd in de Duitse schermtraditie.
Rapier
Het wapen van de 16de eeuw
Je kan stellen dat dit een slankere versie van het oorspronkelijke eenhandige zwaard is. Doordat het langer en smaller is, is het makkelijk met één hand te hanteren en krijgt het steken een belangrijke rol.
Het rapier kende vanaf de 16de eeuw een grote populariteit. Naar verloop van tijd werd het wapen steeds langer en meer steek georiënteerd.
Binnen onze gilde verdiepen wij ons in de vroege stijl van dit wapen zoals beschreven door Joachim Meyer. In deze stijl hebben het steken en houwen een belangrijke balans, net als het controle nemen van het wapen in de binding.
Staf & paalwapens
Teken van meesterschap
De staf werd beschouwd als het wapen van een meesterschermer. Een 'simpele' stok waarmee men een tegenstander kon uitschakelen zonder bloedende wonden.
Voor een simpel wapen heeft het een grote verscheidenheid aan stijlen. Als school volgen wij de stijl van Joachim Meyer en dient dit wapen als opstap naar verdere paalwapens als speer en hellebaard.
Deze laatste wapens kennen vooral hun prominentie op het slagveld, maar werden ook toegepast door (stads)wachten. Als "Haertsiers der Croone" is het enkel logisch dat de Sint-Michielsgilde terugkeert naar haar herkomst.
Dolk en Ringen
Een integrale kunst
De rondel- of schijvendolk is een type dolk dat gehanteerd werd vanaf ongeveer de 14de eeuw. Als wapen werd het door veel mensen gedragen, al had de adel zeer rijkelijk versierde exemplaren als statussymbool. Deze wordt getypeerd door een zeer specifieke spitse vorm. Hierdoor was het mogelijk om door dikke stof, of openingen in een harnas heen te steken.
Het hanteren van de dolk gaat hand in hand met Ringen [worstelen]. Het worstelen vormt een discipline op zich maar staat eveneens in relatie tot alle voorgaande disciplines, waarbij er werd geworsteld met bijvoorbeeld langzwaard.
Voor het onderricht in dolk en ringen maken wij gebruik van onder andere Joachim Meyer, Ott Jud en de Italiaanse schermmeester Fiore de'i Liberi.